Aynı dinin ve aynı ülkenin çocukları olarak, son yıllarda fazlasıyla ayrıştırıldık. Türk milleti olarak yine ve yeniden “sevgi” de buluşmamız gerektiğini düşünüyorum. Kurtuluşumuz, birbirimizi sevmekten geçmektedir. Bu kadar kin ve nefreti kaldırabilecek durumda değiliz. Hep bir Allah’ın kullarıyız. Neyi paylaşamıyoruz? Paylaşmamız gereken tek şey sevgi olmalıdır…
Bu konu için, Kur’an’ı en doğru şekilde Türkçe’ye çeviren bilim insanlarından biri olan, birkaç yıl önce kaybettiğimiz değerli ilahiyat profesörü Salih Akdemir’in “Kur’an’da sevgi maddesi” başlıklı makalesine müracaat ettim. Salih Akdemir de her zaman olduğu gibi Kur’an’a müracaat ediyor. Bu makalenin sürekli okunması ve verdiği mesajın üzerinde düşünülmesi gerekiyor. Özetle verelim.
“Sevgi, tüm vahiy süreci boyunca, Allah-insan ilişkisinin temelini oluşturmaktadır. Nitekim Hz. İsa, kendi zamanına kadar olan süreci şu çarpıcı cümlelerle ifade etmektedir: ‘Tanrın olan Rab’bi bütün yüreğinle, bütün canınla ve bütün aklınla sev.’ İşte ilk ve en önemli buyruk budur. İlkine benzeyen ikinci buyruk da şudur: ‘Komşunu kendin gibi sev.’ Kutsal Yasa’nın tümü ve peygamberlerin sözleri bu iki buyruğa dayanır. (Matta 22:35-40. Ayrıca bkz., Markos.12:28-34; Luka.10:25-28) Yüce Allah’ın Kur’an-ı Kerim’de de aynı gerçeği vurgulamasına şaşmamak gerekir. O, sevgili Peygamber’inden söz ederken, bu gerçeğe dikkatlerimizi şöyle çekmektedir: ‘Biz, seni âlemlere, sadece sevgimizin bir açılımı, bir sevgi pınarı olarak gönderdik.’ (Enbiya,107) Yine Yüce Allah, sevgiyi kendisi için bir zorunluluk olarak görmüştür: ‘O, sevgiyi kendine zorunlu kılmıştır.’ (En’am, 12) ‘O’nun sevgisi öylesine yoğundur ki, her şeyi kuşatmıştır.’ (A’raf, 156)
Açıkça görüleceği üzere, sevgi dinin temelidir. Nitekim evrendeki her şey -insan da dahil olmak üzere- Allah’ın sevgisinin bir açılımı olarak ortaya çıkmaktadır. Bu bağlamda Allah, insanlara duyduğu sonsuz sevginin doğal bir sonucu olarak onların mutluluğu için yarattığı her eylemi, her şeyi ‘rahmet’, yani sevgisinin bir açılımı olarak nitelemektedir. Kur’an’da 97 kez tekrarlanan bu sözcük, gökten inen yağmuru, Kur’an’ı, Hz. Peygamber’i, Allah’ın insanlara sunmuş olduğu her türlü nimeti adlandırmak için kullanılmıştır. Şu halde bütün bu nimetler, bizzat Kur’an’ın ifadesiyle, Allah’ın bizlere olan lütfunun ve sevgisinin açılımlarından başka bir şey değildir. Bütün bu nimetleri, engin sevgisi sonucu insanlara sunan Yaratıcı’nın, kendini, aynı kökten gelen ‘Rahman ve Rahîm’ gibi iki isimle isimlendirmesi asla bir rastlantı değildir. Çünkü Allah bizatihi sevgidir. Biz, Kur’an’da 57 kez geçen ‘Rahman’ ve 95 kez kullanılan ‘Rahîm’ sözcüklerini Türk diline çevirirken, kökün kök anlamını göz önünde bulundurarak çevirmeyi Kur’an’a sadakat açısından zorunlu görmekteyiz. Eski ya da yeni olsunlar, Arapça sözcükler, RHM kökünün kök anlamını vermekten uzaktırlar. Onlar köke, türev anlamı olan ‘acımak’ anlamını vermektedirler. Aramice, kökün sevmek anlamını bugüne dek en güçlü bir biçimde koruyan bir dildir. Hıristiyanlığın sevgi dini olmasında, Hz. İsa’nın mesajını bu dilde vermiş olması yatar. Bu durumda, biz Yüce Allah’ın iki ismini, ‘çok seven’ ve ‘çok müşfik olan’ olarak çevirmeyi uygun gördük. Yüce Allah, öylesine bir sevgilidir ki, O’ndan daha çok seven yoktur; çünkü ‘O, sevenler içinde en çok sevendir.’ (A’raf,151)
Yaratıcı, ayrıca yine ‘çok seven’ anlamına gelen ve Kur’an’da 2 kez geçen ‘Vedûd’ sözcüğü ile de kendini adlandırmıştır. Hz. Peygamber, dinin sevgi boyutunu birçok hadisinde dile getirmiştir. Hz. Peygamber’den sonra, Müslümanlar, sevgiye dayalı Kur’an öğretisini yaymak için büyük çaba harcamışlardır. Bu alanda en büyük katkının tasavvuf ehlinden geldiğinde hiçbir kuşku yoktur. Maddiyata daldığı için, Allah ile bağını koparan, kendine yabancılaşan ve dolayısıyla yaşama coşkusunu yitiren insanı yeniden hayata kavuşturmak, başka bir deyişle, onu yeniden insanlaştırmak ancak vahye dayalı dinlerin temelini oluşturan sevgiyi sunmakla mümkündür. Başka türlü kurtuluş yolu aramak zaman kaybı olacaktır. O halde yeryüzünde barış ve kardeşliğin hüküm sürmesini istiyorsak, bütün çabalarımız, sevgiyi insanların kalplerinde egemen kılmaya yönelik olmalıdır.”
“Sevgim her şeyi kuşatmıştır” diyen bir Yüce Yaratıcı’nın kulları olarak, nasıl oluyor da tüm bedenimizi nefret duygularıyla kaplayabiliyoruz…
Sevgi insanlarının Sivas, Madımak Otel’de yakılarak/dumanda boğarak katledilişlerinin 28. yıldönümünde bunu bir kez daha ciddi anlamda düşünmek gerek…
Yazıyı Madımak şehitlerinden, değerli ozan Muhlis Akarsu’nun bir dörtlüğüyle bitirelim. Ruhları şâd olsun.
Sevgi Hak’tan ibarettir
Gönüllerde işarettir
En büyük bir ibadettir
Sevgi insana yakışır.
Sevgiler…
Tülay Hergünlü – SMMM
