İrfan Kömürcüoğlunu Rahmetle Anıyoruz

1 MART 2007 İRFAN KÖMÜRCÜOĞLU DİYE BİR YİĞİT VARDI.
12 EYLÜL’ÜN BUZ KESEN ZİNDANLARININ ÇÜRÜTTÜĞÜ YİĞİT.
RAHMETLE ANIYORUZ.
Ancak bir kişinin güçlükle sığabileceği sağlıksız, havasız bir hücrede dışarı çıkarmadan günlerce tuttular. Gözleri kapalı işkence seslerini dinlettiler. Aynı çığlıkları sizlerde atacaksınız dediler. Önceden hazırlanmış, istenilen şekilde ifade vermeyenler falakaya yatırıldı, demir çubuk, cop ve sopalarla dövüldüler. Ayaklarında oluşan yara izlerini kaybettirmek için ıslak zemin üzerinde sırtlarına binerek koridorlarda dolaştırdılar. Eğer yaralar kaybolmadıysa, iyileşene kadar hücrede tuttular. Ellerini bir tahtaya bağladılar, ayak parmakları, erkeklik organları, makatlarına elektrik verdiler. Yetersiz bulduklarında dişlerine, kulaklarına da verdiler. Vücutlarında sigara izmariti söndürdüler, yaralı yerlerine tuz bastılar. Özel torbalara kum doldurup karın boşluklarına, ciğerlerine vurup iç kanamalara sebebiyet verip şehit ettiler. Parmak aralarına mermi, kalem gibi sert cisimler yerleştirip sıktılar, acı içinde ifadelerini aldılar. Bütün bu işkencelere direnenlerin anası-babası, eşleri-kız çocuklarını emniyete getirdiler. Gözlerinin önünde çırılçıplak soyarak işkence yaptılar. Siz olsaydınız Atatürk’ü bile öldürdük derdiniz ve öyle dediler “Atatürk’ü biz öldürdük.” Ülkücülerin ifadesini Samsun Sıhhiyede alırken en meşhur işkence şekli koltuk altına sıcak yumurta yerleştirmekti. O ne kadar kötü bir işkence şekliydi. İnsanın en yumuşak yerine yumurta koyulduğunu düşünün bir kere acıdan çoğu bayılıyordu.
İşkencenin her türlüsü üzerinde denenmişti, bu sebepten çok acı çekiyordu. Yine bir gün işkenceden koğuşa getirilmişti, elleri ve gözleri bağlıydı. Helal süt emmiş askerlerden biri bu gördüğü manzaraya daha fazla dayanamadı, “Bir arkadaşı masaj yapsın” dedi. En yakınında Adnan Hazır vardı. Acılar içinde kıvranan İrfan başkana iki saate yakın masaj yaptı, biraz rahatlamıştı. Adnan’a, “Alnımızın akıyla Allah’ın bize verdiği emaneti teslim edelim başka bir şey istemem” dedi ve sürekli dudaklarından dua dökülüyordu.
İrfan Kömürcüoğlu dışarı salınmıştı. Osman Parlak’ın bekâr evinde kalıyordu. İrfan çayı demli içerdi. O gün Osman Parlak’ın bekâr evinde İrfan Kömürcüoğlu, Bilal Murtezaoğlu, Murat Cevahir gelecekte Bafra’da kim milletvekili olmalı diye tartışıyorlardı. Bu dört ülkücü Zihni Şahin’in milletvekili olması yönünde fikir birliği yaptılar. Ama bunu hiçbir zaman Zihni Şahin’e söylemediler. Ta ki 1991 yılında seçimler geldiğinde söylediler.
Bir gün İrfan Kömürcüoğlu Atatürk Ortaokulu önünde eşofmanlarıyla koşuyordu. Osman Hoca yanına yaklaştı selam verdikten sonra, “İrfan bugün Bafra sokaklarında 06 Plakalı araçlar gördüm. Bu iyiye işaret değil. Bu akşam bana geleceksin, seni kaçıracağım” dedi. İrfan, “Olmaz, sana gelemem. Artık bıktım, ne olacaksa bir an önce olsun” dedi. Ve gece ikinci kez tutuklandı, alınıp götürüldü.
2 Aralık 1980 günü İrfan Kömürcüoğlu, Baha Sertkaya, Mustafa Gökmen, Eyüp Asan, Sabri Aslan, Zeki Kaman ekibi eşliğinde Bafra’ya doğru yola çıktılar. Güya toprağa gömülü olduğunu söylediği ama aslında olmayan silahları bulmak istiyorlardı. Soğuk bir kış günüydü. İşkenceci Zeki Kaman Kızılırmak köprüsüne geldiğinde aniden fikrini değiştirdi, araçları köprünün ayaklarına doğru sürdürdü. Birkaç gün önce yağan yağmurlardan Kızılırmak sert ve bulanık akıyordu. Zeki Kaman, İrfan’a “İn aşağı “ dedi. Kelepçelerini çözdüler, peşinden “yürü” diye bağırdı. İrfan elbisesiyle Aralık ayında sazların içine doğru buz gibi suya beline kadar girdi. Titremeye başladı. Arkasından “Kaç, kaç” diye bağırıyorlardı. Biliyordu ki kaçmaya kalksa vuracaklardı ve bir gün sonraki gazeteler şöyle manşet atacaklardı, “Sağcı terörist kaçarken vuruldu.” Onların planlarını bozdu.
İrfan Kömürcüoğlu cezaevinden çıktıktan sonra Osman Hoca ile istişare yaptılar. Hocanın tavsiyelerine uyarak İstanbul’a giderek hayatında yeni bir sayfa açtı.
Engin tarih ve genel kültür bilgisiyle etrafındakileri şaşkına çeviriyor, ufuklarını genişletiyordu. Bir gün böyle hoş sohbetlerden birisinde İbrahim Kanbur, “İrfan ağabey! Bu kadar işkence gördünüz, çile çektiniz, sonrada suçsuzsunuz diye beraat ettiniz. Neden Avrupa İnsan Hakları Mahkeme’sine başvurmuyorsunuz? Bak Yaşar Okuyan Avrupa İnsan Hakları Mahkeme’sin de Türkiye Cumhuriyeti Devleti aleyhine dava açtı ve tazminat kazandı. Ağabey emsal olmaz mı?” Dedi. İrfan’ın yüz hatları gerildi, İbrahim’e öyle bir baktı ki, İbrahim korktu. Sonra hiddetle, “Ne diyorsun? Böyle bir şikayet her şeyden önce davamızı ve verdiğimiz mücadeleyi inkar etmek olur. Biz bu millet için ölümü göze aldık; şimdi bunun bedelini milletten istemek şerefsizlik olur. Böyle bir sözü sakın bir daha ağzınızdan duymayayım” dedi. 12 Eylülün buz kesen rutubetli zindanlarından vücudu nasibini almıştı. Amansız hastalığa yakalandı ve Hak vaki oldu aramızdan ayrıldı. Nur içinde yatsın mekanı cennet olsun.