Hayat ne? Ben kimim, bu hayata niçin geldim ve ne yapmalıyım? diyerek hayatın farkında olmanın gerekliliğini öğrendim.
Evlilikte eş seçmenin, kiminle ve nasıl biriyle evlenileceğinin hayatta verilen en önemli karar olduğunu öğrendim.
İyi sosyal ilişkilerin ve samimi dostlara sahip olmanın mutluluk ve sağlık kaynağı olduğunu öğrendim.
Değişimin hayatın temel ögelerinden olduğu öğrendim: Gerektiğinde değişmeyi ve değişimden korkmamayı da…
Hayata her an hazır olmayı, talihin bile hazır olanlara güleceğini, hazır değilsen hiçbir şeye sahip olunamayacağını öğrendim.
Bilginin güç, bilgisizliğin güçsüzlük olduğunu; ihtiyacımız olanın, inanmak değil anlamak, bilmek ve tanımak olduğunu öğrendim.
Dünyaya yönetmeyi öğrenmek için geldiğimizi öğrendim. İbadetlerin yönetmeyi öğrettiğini: Namazın vakti, Zekâtın serveti, Haccın kitleyi, Orucun sağlığı ve şehveti, Cihadın gayreti yönettiğini öğrendim.
Ömrün buza benzediğini, insana verilen en kıymetli rızık, nimet ve emanet olduğunu öğrendim. Değerlendirmezsem her saniye eriyip gidecek ve yok olacağını…
İnsanın kişilik sahibi olmasını; “ben varım, ben benim demesini”, ancak bencil olmamasını, bizli yaşanması gerektiğini, paylaşmayı öğrendim.
Sağlığın her işin başı olduğunu, mutlaka korunması gerektiğini, bunun için; 1. Yemeğe, 2. Spora, 3. Bir amacın olmasına dikkat etmeyi öğrendim.
Sabrın, kuş gibi oturup beklemek değil, savaşarak direnmek olduğunu öğrendim.
Sıkıntı ve dertlerin, gelişmem için birer rahmet olduğunu, dertsiz adam olmayacağını, varsa da adam sayılmayacağını öğrendim.
Acılarımızın hocalarımız olduğunu öğrendim.
Taşı delen şeyin suyun kuvveti değil, damlaların sürekliliği olduğunu, vazgeçersem kaybedeceğimi öğrendim.
Risk almayı öğrendim. Her şeyin bir riski olduğunu, riske girmeyenin ilerleyemeyeceğini, kaplumbağanın bile ilerlemek için boynunu dışarı çıkarmak zorunda olduğunu öğrendim.
Ölüme destansı yürüyerek ölmemeyi, benim de menkıbelerim olması gerektiğini, Peygamber menkıbelerinin insanlara örnek olsun diye gönderildiğini öğrendim.
“Öyle bir hayat yaşamalıydım ki, Allah’ın emeğine değsin”. İşte bunu öğrendim.
Kahramanların, yapılması gerekeni, şartlar ne olursa yapanlar olduğunu öğrendim.
Ve, dünyaya tek başıma meydan okumayı öğrendim.
Bütün bunları yapabilecek donanımda Yeryüzü Halifesi olduğumu unutmamayı öğrendim.
Benim Rabbim! Seni sınırsızca övüyor ve çok seviyorum Allah’ım!
Hayırlar diliyorum
Ankara, 25 Şubat 2019
Prof. Orhan Arslan
