Sayın Tayyip Erdoğan,ABD’den dönüp partiyi kurmaya karar verdiğinde,Muhsin Başkanla görüştü;
“Ben ABD ile görüştüm.BOP eşbaşkanlığını kabul ettim.Parti kurmaya karar verdim.Gel,birlikte olalım.”
Muhsin Başkan da O’na;
“Aynı teklif bana da geldi.Ben kabul etmedim gardaş.Senin de kabul etmeni uygun görmem.ABD ile beraber olmak, tavşanın fil ile yatağa girmesine benzer. Her halükarda tavşan ezilir.” Dedi.
Tayyip Bey;
Ben kabul ettim.Bir müddet birlikte hareket ederiz.Baktık olmuyor,dirsek çeviririz,deyince,Muhsin Başkan;
ABD kendisine dirsek çevirttirmez.
Birlikte yola çıkarsan,seni kontrollü getirir.Hareket alanın kalmaz.deyince Tayyip Bey yine,ben kabul ettim dedi.
Muhsin Başkan da,Allah yolunu açık etsin,deyip birlikteliği kabul etmedi.
Bu gün alevlenen ekonomik kuşatmadan anlıyoruz ki,”Fil yatakta yuvarlanmaya başladı.”
Emperyalist,zalim ve haydut ABD şunu asla unutmamalı;
“Türk milleti öyle bir millettir ki,dövüle dövüle,vurula vurula güçlenir.
Çileler,belalar,sıkıntılar,yokluklar onun gücüne güç katar.
Her çelme takılıp düştüğünde,Yeniden bir dağ gibi,bir dev gibi doğrulamasını bilir.
Ayrılıklara düşebilir,birbiriyle didişebilir,boğuşabilir. Partilere,mezheplere,tarikatlara,farklı ideolojilere bölünebilir.
Ama bir dış müdahale sezdiğinde,bir araya gelmesini,tekvucud olmasını da iyi bilir.
Türkün tarihine baktığınızda nice ergenekondan çıkışlar görürsünüz.
Senin dolarının karşısında mı,pes edecek,yıkılacak.
Her çelme takılıp yıkıldığında,her ateşe atılıp yakıldığında,küllerinden yeniden doğarak var olmasını bilir.
Şairin dediği gibi;
“Soğumuş külleri karıştır da gör,
Kaç mangal kor çıkar ocağımızdan.”
Ey ABD,sen de iyi bilirsin ki,biz”Vatan tehlikedeyse,gerisi teferruattır.”diyen bir milletiz.
Sen en iyisi 1919 yılında Sivas’a gelerek Mustafa Kemal Paşa ve arkadaşlarıyla görüşen,onlara manda teklifi yapan heyetinizdeki adamlarına sor ki nasıl bir cevap aldılar;
“Ne mandası lan.Hepinize bu toprakları mezar edeceğiz.Ya da buradan sürüp çıkaracağız.”
Unutma ki bu kan yine o kandır.
Ey ABD!Bizimle oynama!
Sana son olarak istiklal şairimiz,Akif’imin diliyle söyleyeyim;
“Değil mi sînemizin cephesinde iman bir.
Sevinme bir,acı bir,gaye aynı,vicdan bir.
Değil mi birdir sinede vuran yürek,yılmaz.
Cihan yıkılsa,emin ol bu cephe sarsılmaz.
Düşer mi sandın tek taşı harîm-i namusun.
Meğer ki harbe giden son nefer şehid olsun.”
