Muhterem Kaya’dan vicdanlara dokunan bir paylaşım.
Ülkücü camianın başarılı bürokratlarından emekli eğitimci Muhterem Kaya bizi, sosyal devlete olan ihtiyaç konusunda önemli bir anı paylaştı.
Önemine binaen aynen aktarıyoruz;
bu gün ÇOK ÜZÜLDÜM
Mamak,Abidinpaşa’ya torun bakma görevi ile görevliyiz.
Büyük makronun karşı tarafındaki PTT’nin yukarısında AYGARLAR diye bir manav var.Tam köşebaşında.Mamak Anadolu Lisesinin köşesinde.
Manavın önündeki Belediye çöp kutusundan meyve ayıklayan ve arabasına toplayan 13-14 yaşlarında bir genç gördüm.Düzgün bir çocuğa benziyordu.
Evladım adın nedir?dedim.
Muhammet…dedi.
Çöp kutusundan aldığın meyveler iyi değil,gel beraber ne istersen beraberce alalım,dedim. Israr ettim.
Olmaz,almam,kabul etmem,boşuna uğraşma dedi.
Evladım beni üzme,bu bir amcanın yeğenine ikramıdır,dedim.Neler dediysem ikna edemedim.
Üzüntüden ağlamamak için kendimi zor tuttum.Hayret hala onur,vekar ve haysiyet sahibi insanlar ve insanlık ölmemiş,dedim.
Ve böyle aileleri belirleyerek onları insanca yaşama imkanı sağlamayan yönetimlere,belediyelere kızdım.Muhtarlara,komşulara kızdım
Oysa cami avlularında cuma günlerinde çoluk,çocuk dilenciliği,merhamet avcılığını her geçen zamanda sayılarını artarak görmenin kızgınlığı…..bir tarafta da böyle onurlu ihtiyaç sahibi mağdurlar-muhtaçlar.
Samsun-Alaçam Karlı Köyünde zamanın Kaymakamı Sayın Ahmet GÖÇERLER ile yatalak kimsesiz yaşlı bir adama götürdüğümüz gıda yardımını kabul ettirmek için gece yarılarına kadardı döküşümüz…geldi aklıma.
EY SOSYAL DEVLET…SİYASET MALZEMESİ YAPMADAN GERÇEK MAĞDUR VE MUHTAÇLARI BUL VE GEREĞİNİ YAP.
Üzüntümü sizlerle paylaştım.
Belki de beceriksizliğimi.
